Badanie immunohistochemiczne jest rodzajem barwienia tkanek lub rzadziej komórek w rozmazie cytologicznym, pozwalającym na uwidocznienie w tkankach lub komórkach ekspresji (występowania i/lub koncentracji) określonych białek (markerów) lub substancji chemicznych niewidocznych w klasycznym barwieniu hematoksyliną i eozyną (H-E). Kluczowym elementem takiego barwienia jest zastosowanie swoistych przeciwciał skierowanych przeciw wykrywanym białkom (antygenom). Immunohistochemia jest wielokrotnie niezbędna w diagnostyce różnicowej, szczególnie chorób nowotworowych oraz może mieć znacznie prognostyczne i/lub predykcyjne. Immunohistochemia wykonywana jest z materiału pobranego do rutynowego badania histopatologicznego, jako barwienia dodatkowe, zlecane w trakcie diagnostyki przez lekarza patomorfologa.

W Zakładzie Patomorfologii wszystkie barwienia immunohistochemiczne wykonywane są w dedykowanych, zautomatyzowanych systemach diagnostycznych Dako/Agilent Autostainer i Omnis  oraz Roche Benchmark. W rutynowej diagnostyce wykorzystywanych jest ponad 130 różnych przeciwciał co daje możliwość prowadzenia pełnej diagnostyki różnicowej szerokiego zakresu nowotworów jak i zmian nienowotworowych.

Oprócz badań immunohistochemicznych w pracowni wykonywane są także barwienia wybiórcze (histochemiczne). Ten rodzaj barwienia polega na wykonywaniu specyficznych reakcji chemicznych z określonymi, poszukiwanymi składnikami tkanek, które prowadzą do powstania barwnych produktów reakcji możliwych do zaobserwowania pod mikroskopem. W ten sposób wykrywać można np. żelazo czy miedź zgromadzone w tkankach ale również cały szereg innych składników komórek o znaczeniu diagnostycznym. Pełna lista wykonywanych odczynów histochemicznych znajduje się w załączonym pliku